Gedir ölkəmizdə seçki şousu,
Çoxları çevrilir cinə, şeytana.
Biri arvadını, biri qızını,
Deputat etməyə soxur meydana.
Monqol Məclisindən çıxan qocalar,
İtirmək istəmir yağlı postunu.
Yığır ətrafına qəddar qoçular,
Salır vahiməyə, hətta dostunu.
İllərlə soyurlar xalqı hər yanda,
Acından eləyir qur-qur qarınlar.
Kasıbın göz yaşı sellənən anda,
Sərvət toplayırlar zır-zır harınlar.
Gəzib qapı-qapı səs dilənəndə,
Çox vədlər verilir seçki öncəsi.
Səs toplayan qalır küçə tinində,
Nədənsə qutudan çıxır özgəsi.
Bir xeyri olmadan milli məclisə,
Axı neçə dəfə seçilmək olar?
Sahib çıxa-çıxa oğurluq səsə,
Nə qədər alçalıb kiçilmək olar?
Bu necə dövlətdir, necə ölkədir,
Saxtalıq edilir göz görə-görə?
Elə bil insanlar gəzən kölgədir,
Dillənə bilmirlər səs verə-verə.
Ey keçəl Həmzənin daz nəvələri,
Niyə bezdirirsiz xalqı bu qədər?
Qadınbaz, qumarbaz paz nəvələri,
Millətə verirsiz, yalnız qəm-kədər.
Şair də soruşur indi hər kəsdən,
Oğrunun bu qədər dayısı olar?
Millətə nə xeyir gələr nakəsdən?
Adamın abırı, həyası olar.
Yaqub Məğrur
20.07.2024-cü il