AĞIR KİŞİLƏR
Qəm-qüssə odunda yanıb getdilər,
Təəccüb içində donub getdilər.
Namərd çoxluğunda sınıb getdilər,
Qazana bilmədi uğur kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Yaltaqlar bürüyüb, artıq hər yanı,
Salıb köləliyə bütün dünyanı.
Başa çıxarıblar şeytan insanı,
Mat qalıb, sustalıb ahıl kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Namərdlər mərdliyi köhnəlik sayır,
Bütün cəmiyyətə köləlik yayır.
Çinara sarılıb yüksəlir çayır,
Boyundan kiçilir fağır kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Qazilərə böhtan atır çuğullar,
Hətta həbsə salıb səsin boğurlar.
Məəttəl qalırlar cəsur oğullar,
Hirsindən dolutək yağır kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Hər yerdə qoruyur ərən adını,
Arlı görmək istər hər bir qadını.
Ayırmır nə yaxın, nə də yadını,
Hamıya bacıtək baxır kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Hər yaşda Vətənin olur sipəri,
Sanır cəsurları sərhəd çəpəri.
Namusu, isməti, arı, təpəri,
Başına tac kimi taxır kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Haqlı haqsızlığa məruz qalanda,
Məmur kasıbları aciz salanda,
Bütün cəmiyyəti arsız alanda,
Hayqırıb şimşəktək çaxır kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Yaqub da çevrilib Məğrur Dədəyə,
Sözünü şax deyir hakim gədəyə,
Heç bir əhəmiyyət vermir hədəyə,
Köçür yaddaşlara nağıl kişilər,
Qeyrəti özündən ağır kişilər.
Yaqub Məğrur
10.04.2024-cü il
